اخبار صنعت
صفحه اصلی / اخبار / اخبار صنعت / چگونه می توان بوته های کوارتز را با بوراکس نگهداری کرد؟
تماس بگیرید

اگر به کمک نیاز دارید، لطفا با ما تماس بگیرید

چگونه می توان بوته های کوارتز را با بوراکس نگهداری کرد؟


در آزمایشات در دمای بالا و پردازش مواد، بوته های کوارتز کشتی های کلیدی ضروری هستند. مقاومت عالی آنها در برابر دمای بالا و پایداری شیمیایی آنها را به طور گسترده در صنایعی مانند نیمه هادی ها، انرژی خورشیدی و متالورژی مورد استفاده قرار می دهد. با این حال، بوته های کوارتز در حین استفاده، به ویژه هنگام ذوب برخی فلزات یا اکسیدها، مستعد خوردگی هستند که منجر به کوتاه شدن طول عمر می شود. امروز، ما یک روش تعمیر و نگهداری کارآمد و رایج را مورد بحث قرار خواهیم داد: چگونگی افزایش طول عمر بوته های کوارتز با استفاده از بوراکس (تترابورات سدیم).

چرا بوته های کوارتز به تعمیر و نگهداری نیاز دارند؟

جزء اصلی بوته های کوارتز دی اکسید سیلیکون است. اگرچه خلوص بالایی دارد، اما در دماهای بسیار بالا، دیواره داخلی بوته کوارتز ممکن است از نظر شیمیایی با مواد مذاب واکنش داده و یوتکتیک با نقطه ذوب پایین ایجاد کند که منجر به فرسایش، نازک شدن و حتی ترک خوردن دیواره داخلی شود. علاوه بر این، تنش حرارتی در دماهای بالا نیز می تواند باعث ایجاد ریزترک در بوته شود. تعمیر و نگهداری موثر، به ویژه درمان "لعاب" دیوار داخلی، برای محافظت از بوته های گران قیمت کوارتز بسیار مهم است.

مکانیسم بوراکس در تعمیر و نگهداری بوته کوارتز

بوراکس دارای خواص منحصر به فردی در دماهای بالا است که آن را به یک عامل محافظ ایده آل برای بوته های کوارتز تبدیل می کند:

تشکیل یک لایه محافظ (میناکاری)

هنگامی که بوراکس در دمای بالا ذوب می شود، مذاب شیشه ای را تشکیل می دهد که در درجه اول از شیشه بورات سدیم تشکیل شده است. این مذاب شیشه ای به طور موثر دیواره داخلی بوته کوارتز را خیس می کند.

جداسازی واکنش

لایه مینای شیشه ای بورات سدیم تشکیل شده محکم به سطح داخلی بوته می چسبد و به عنوان یک مانع فیزیکی بین ماده کوارتز و ماده ای که قرار است ذوب شود عمل می کند. این به طور قابل توجهی فرسایش شیمیایی مستقیم ماتریکس سیلیس توسط مذاب را کاهش می دهد.

ترمیم میکرو منافذ

مذاب بوراکس می تواند به درون شکاف ها و منافذ ریز روی سطح بوته کوارتز جریان یابد و آن را پر کند و در نتیجه تراکم و نفوذناپذیری بوته را بهبود بخشد.

مراحل دقیق برای نگهداری میناکاری بوراکس از بوته های کوارتز

مراحل درمان مینای بوراکس برای بوته های کوارتز جدید یا کاملا تمیز شده به شرح زیر است:

1. آماده سازی

بوته را تمیز کنید: اطمینان حاصل کنید که داخل بوته کوارتز تمیز و بدون باقی مانده است. بقایای قدیمی را می توان با استفاده از اسید رقیق یا تف جوشی در دمای بالا حذف کرد.

تهیه بوراکس: از بوراکس بی آب با خلوص بالا یا بوراکس دیکاهیدرات استفاده کنید. بوراکس بدون آب ترجیح داده می شود زیرا هنگام گرم شدن مقدار زیادی بخار تولید نمی کند.

اقدامات احتیاطی ایمنی: از تجهیزات حفاظتی لازم مانند دستکش و عینک مقاوم در برابر دمای بالا استفاده کنید.

2. اعمال و گرم کردن بوراکس

پوشش یکنواخت: یک لایه نازک از پودر بوراکس را به طور یکنواخت روی کف و دیواره داخلی بوته کوارتز بپاشید. مقدار نباید بیش از حد باشد. یک لایه نازک که کف را بپوشاند معمولاً کافی است.

گرمایش و ذوب: بوته حاوی بوراکس را در یک کوره با دمای بالا قرار دهید و آن را تا بالای نقطه ذوب بوراکس با سرعت گرمایش مناسب گرم کنید.

مرطوب کردن چرخشی: پس از رسیدن به دمای ذوب، بوته کوارتز را با دقت و به آرامی با استفاده از انبر دسته بلند بچرخانید تا اطمینان حاصل شود که بوراکس مذاب به طور یکنواخت جریان می یابد و تمام دیواره داخلی و لبه های بوته را کاملا خیس می کند. این مرحله برای اطمینان از تشکیل یک لایه لعاب کامل بسیار مهم است.

3. خنک کننده و بازرسی

خنک کننده آهسته: حرارت را متوقف کنید و اجازه دهید بوته به طور طبیعی و به آرامی در دمای اتاق در کوره یا محیط خشک و عایق خنک شود. خنک شدن سریع می تواند باعث ایجاد تنش حرارتی شود و به طور بالقوه به بوته کوارتز آسیب برساند.

لعاب را بررسی کنید: پس از سرد شدن، دیواره داخلی بوته باید لعاب شیشه ای صاف، یکنواخت، شفاف یا نیمه شفاف را نشان دهد. این لعاب محافظ نشانه ای از نگهداری موفق بوراکس است.

بوراکس کردن بوته های کوارتز یک روش نگهداری ساده و کارآمد است. با تشکیل یک لعاب محافظ بورات سدیم بر روی دیواره داخلی بوته، مقاومت آن در برابر خوردگی شیمیایی را می توان به طور قابل توجهی بهبود بخشید، به ویژه در هنگام کار با مذاب های قلیایی یا اکسید فلزی خاص.

اگرچه بوراکس به طور موثر محافظت می کند بوته های کوارتز مقدار کمی سدیم را معرفی می کند که ممکن است بر آزمایش های خاصی که به خلوص بسیار بالا نیاز دارند (مانند رشد تک بلورهای نیمه هادی) تأثیر بگذارد. در چنین مواردی، استفاده از این روش باید بر اساس نیازهای خاص آزمایش سنجیده شود.